Difference between Tribe and Caste
Prof. T.U. Das (1953) considers that a tribe generally has a common name, a common habitat, a common language, a common culture and a feeling of unity among its members as against members of other tribes. It is very difficult to make distinction between caste and tribe by considering different definitions of tribe.
Sociologists and anthropologists like G.S. Ghurye, T.B. Naik, F.G. Bailey etc. have taken some of the criteria to make distinction between tribe and caste such as:
(a) Religion
(b) Geographical location
(c) Language
(d) Economic backwardness
(e) Political organisation.
But they found that all these criteria cannot help in making clear cut distinction between caste and tribe.
(a) Religion:
Tribal have animism as their religion and castes have Hinduism. Animism means belief in ghosts and spirits. But it is wrong to say that Hindus don’t believe in ghosts and spirits. Again many tribal groups are there who worship Hindu gods and goddesses and celebrate Hindu festivals. So, the distinction between caste and tribe on the basis of religion is artificial and meaningless.
(b) Geographical Location:
It is considered that tribal people live in isolated hilly track or forest areas. Caste groups live in plain areas. But in reality it is found that there are caste communities living in isolation or in isolated regions. There are also tribal groups who live in plain areas and their main occupation is agriculture.
(c) Language:
It is believed that tribal use their own common language which is different from caste groups. But this type of distinction is also not helpful. For, some tribal groups have no language of their own rather they use the language of caste groups. For example, many tribal groups of South India use the language which is commonly used.
(d) Economic Backwardness:
Economic backwardness too is not a correct criterion for the distinction. If tribal are economically backward, there are many caste groups who are poor and economically backward. On the other hand, there are tribes having acres of lands.
(e) Political Organisation:
It is said that tribal have their own political organisation but caste groups have no such political organisation. But now-a-days political organisation is not found in all the tribal groups, where as caste groups are forming political organisations. Because of all these difficulties and confusions Bailey says that it is very difficult to find out where tribe ceases and caste starts.
F.G. Bailey, in his writing (1961) ‘Tribe and Caste in India’, establishes a difference between a model and a practice and says that the contrast between ‘caste’ and ‘tribe’ can be sharply marked only at the level of the model. He points out that ‘tribe’ and ‘caste’ are not dichotomous but they lie at different points of a continuation on which particular societies are to be placed.
(अ) सैद्धांतिकदृष्ट्या एक जमात एक प्रादेशिक गट आहे तर जाती एक सामाजिक-सांस्कृतिक गट आहे. जेव्हा एखादी जमात आपले प्रादेशिक पात्र हरवते तेव्हा ती जातीचे रूप धारण करते. ... एखादी जात किंवा जमाती आपले नाव आणि उपजीविकेची पद्धत बदलू शकते आणि तरीही आपली सामूहिक ओळख कायम ठेवू शकते.
जमाती आणि जाती यांच्यात फरक
प्रो.टी.यू. दास (१ 195 33) असे मानतात की एक जमात सामान्यत: सामान्य नाव, सामान्य निवासस्थान, एक सामान्य भाषा, एक सामान्य संस्कृती आणि इतर जमातीच्या सदस्यांविरूद्ध त्याच्या सदस्यांमध्ये एकतेची भावना असते. जमातीच्या वेगवेगळ्या व्याख्येचा विचार करून जाती-जमातींमध्ये फरक करणे फार कठीण आहे.
जी.एस. घुर्ये, टी.बी. सारखे समाजशास्त्रज्ञ आणि मानववंशशास्त्रज्ञ नाईक, एफ.जी. बेली वगैरे जमाती आणि जाती यांच्यात भेद करण्यासाठी काही निकष घेतले आहेत जसेः
(अ) धर्म
(बी) भौगोलिक स्थान
(सी) भाषा
(ड) आर्थिक मागासलेपणा
(इ) राजकीय संस्था.
परंतु त्यांना आढळले की हे सर्व निकष जाती आणि जमातीमधील फरक स्पष्ट करण्यात मदत करू शकत नाहीत.
(अ) धर्म:
आदिवासींचा धर्म आणि जातींमध्ये हिंदू धर्म असल्याने वैरभाव आहे. अ‍ॅनिझिझम म्हणजे भूत आणि आत्मे यावर विश्वास. परंतु हे म्हणणे चुकीचे आहे की हिंदू भुतांवर आणि आत्म्यावर विश्वास ठेवत नाहीत. पुन्हा असे बरेच आदिवासी गट आहेत जे हिंदू देवी-देवतांची उपासना करतात आणि हिंदू सण साजरे करतात. तर, धर्माच्या आधारे जाती आणि जमातीमधील फरक कृत्रिम आणि निरर्थक आहे.
(बी) भौगोलिक स्थानः
असे मानले जाते की आदिवासी लोक डोंगराळ भागात किंवा वन्य भागात राहतात. जाती गट साध्या भागात राहतात. परंतु प्रत्यक्षात असे आढळले आहे की तेथे एकांत किंवा वेगळ्या प्रदेशात जातीचे समुदाय राहतात. येथे आदिवासी गट देखील आहेत जे साध्या भागात राहतात आणि त्यांचा मुख्य व्यवसाय शेती आहे.
(c) भाषा:
असे मानले जाते की आदिवासी त्यांच्या स्वत: ची सामान्य भाषा वापरतात जी जातीच्या गटांपेक्षा भिन्न आहेत. परंतु या प्रकारच्या भेदभाव देखील उपयुक्त नाही. कारण, काही आदिवासींच्या गटांची स्वतःची भाषा नसते, ते जातीच्या गटांची भाषा वापरतात. उदाहरणार्थ, दक्षिण भारतातील अनेक आदिवासी गट सामान्यत: वापरल्या जाणार्‍या भाषेचा वापर करतात.
(डी) आर्थिक मागासलेपणा:
आर्थिक मागासलेपण देखील या भिन्नतेसाठी योग्य निकष नाही. आदिवासी जर आर्थिकदृष्ट्या मागासलेले असतील तर असे अनेक जाती गट आहेत जे गरीब व आर्थिकदृष्ट्या मागास आहेत. दुसरीकडे, एकर जमीन असलेल्या आदिवासी आहेत.
(इ) राजकीय संस्था:
असे म्हटले जाते की आदिवासींची स्वतःची राजकीय संस्था असते परंतु जातीच्या गटात अशी कोणतीही राजकीय संस्था नाही. परंतु आजकालचे सर्व राजकीय संघटना सर्व आदिवासी गटात आढळत नाहीत, जिथे जातीचे गट राजकीय संघटना बनवत आहेत. या सर्व अडचणी आणि गोंधळांमुळे बेली सांगतात की आदिवासी कुठे थांबतात आणि जाती कशापासून सुरू होतात हे शोधणे फार कठीण आहे.
एफ.जी. बेली यांनी आपल्या लिखाणात (१ 61 61१) ‘भारतातील जनजाती आणि जाती’ या मॉडेलमध्ये आणि प्रथेमध्ये फरक स्थापित केला आहे आणि ते म्हणतात की ‘जाती’ आणि ‘जमात’ यामधील फरक फक्त मॉडेलच्या पातळीवर स्पष्टपणे दर्शविला जाऊ शकतो. ते नमूद करतात की ‘जमात’ आणि ‘जाती’ हे द्वैतवादी नसून विशिष्ट समाज स्थापन करण्याच्या निरनिराळ्या ठिकाणी ते खोटे बोलतात.
What is the Difference between Tribe and Caste – Explained!
There are no specific criteria by which we may distinguish a tribe from a caste. In broad terms, a tribe is defined as “a community occupying a common geographic area and having a similar language and culture or be-liefs and practices” (Theodorson, 1969:443). Nadel has described tribe as “a society with a linguistic, cultural and political boundary”. But there are many tribal societies which lack government and the centralised author¬ity in the ordinary sense of the term. Likewise, cultural homogeneity in a tribe is also elusive in this age.
Scholars like G.S. Ghurye, T.B. Naik, F.G. Bailey and Verrier Elwin have used different criteria like religion, geographical isolation, language, economic backwardness, and political organisation for distinguishing caste from tribe.
On the basis of religion, it is said that the religion of tribals is Ani¬mism and that of the people with caste system is Hinduism. Hutton (1963) and Bailey (1960:263) believe that tribals are not Hindus but are animists. The basic characteristics of animism are the beliefs that all ani¬mate and inanimate objects are permanently or temporarily inhabited by spirits; all activities are caused by these spirits; spirits have power over the lives of men; men can be possessed by spirits; and they can be influenced by magic.
On the other hand, the chief characteristics of Hinduism are dharma, bhakti, karma and rebirth. It will be wrong to say that the Hin¬dus, particularly the lower caste Hindus, do not believe in spirits and ghosts or in magic and possession.
Similarly, there are many tribals who worship Hindu gods and goddesses, celebrate Hindu festivals and fairs and observe Hindu customs, traditions and rituals. It is, therefore, not easy to distinguish between Animism and Hinduism. Elwin (1943), Risley (1908) and Ahuja (1965) have also maintained that the distinction between Hinduism and Animism is artificial and meaningless. Religion as a single criterion, thus, cannot be used to distinguish between a tribe and a caste. Ghurye, Naik and Bailey have also rejected this criterion.
On geographical isolation basis, it is said that tribals live in geographi¬cally isolated regions like hills, mountains and jungles but caste Hindus live in the plains. Due to isolation and negligible contacts with their ‘ civilised) neighbours, tribals are comparatively less civilised than the Hindus. Though it is true that at one time some tribals lived away from means of communication yet many caste Hindus also lived in isolated regions, while many tribals lived in plains. In this age, no groups live in isolation. Geographical isolation too, thus, cannot be accepted as a criterion for dif-ferentiating tribe from caste.
Using language as a criterion for difference between a tribe and a caste, it is said that each tribe has its own language but not a caste. But then there are tribes which do not have their own languages but speak the dialect of one of the main Indian languages, as in South India. Therefore, language also cannot be accepted as a criterion for distinction.
Economic backwardness too is not a correct criterion for distinction. If tribals are backward and primitive, caste Hindus are also almost equally poor. On the other hand, we have economically advanced tribes too. Bailey (1960:9) also rejects this criterion by holding that it is wrong to hold sociologically that ‘economic backwardness’ refers to a ‘standard of living’ rather than to ‘a type of economic relationship’.
He himself used ‘economic structure’ and ‘politico-economic organisation’ for differentiat¬ing the Konds (tribe) from Oriyas (caste) in Orissa. Bailey (1960) presented a systematic interactional model for considering the position of the tribe vis-a-vis caste as two ideal poles in a linear continuum. He con¬centrated on two factors: control over land and right to resources of land.
He maintained that in both the tribal and caste societies, we find land-owners and landless people who are dependants on landowners for their share of land resources. But analysing the economic organisation of a ‘vil-lage territory’ (inhabited by castes) and a ‘clan territory’ (inhabited by tribes), he found that a village is divided into economically specialised in-terdependent castes arranged hierarchically whereas though a clan territory is also composed of economically specialised groups, yet these are not hierarchically arranged; nor are they economically interdependent on each other.
In other words, in a tribal society, a larger proportion of people has a direct access to land while in the case of caste-based society, a very few people are land-owners and a large number achieve the right to land through a dependent relationship. Thus, according to Bailey, a tribe is organised on a ‘segmentary solidarity’ while a caste is organised on an ‘organic solidarity’.
But Bailey avers that at what point of continuum a tribe ceases and a caste begins is difficult to say. In India, the situation is such that there is hardly any tribe which exists as a separate society, hav¬ing a completely separate political boundary. Economically too, the tribal economy is not different from the regional or national economy. But we do regard some communities as tribal and include them in the recognised list of scheduled tribes.
H.N. Banerjee worked in 1969 on the detailed pattern of tribe-caste continuum among the Kora of Barabhum. N.K. Bose (1949) has held that the tribes are being pulled towards the caste system mainly through the agriculture and craft-based economy of the caste society. M. Orans (1965) has said that while the higher economy of the Hindus pulled the tribes to-wards emulating the caste pattern, the forces of political solidarity pushed the tribes away from the Hindu caste system. L.P. Vidyarthi (JCSSR Re-port, 1972:33) has maintained that tribal group works as an affix to the caste system and in a few cases as suffix too.
From an anthropological point of view, tribes in India appear to be gradually merging with the caste system. Ghurye has opined that some tribes are not isolated from the Hindu castes of the plains in language, economy or religion. He re¬gards them as backward Hindus. Thus, it may be said that tribes and castes are two ends of the same scale.
जमाती आणि जातींमध्ये काय फरक आहे - स्पष्टीकरण!
असे कोणतेही विशिष्ट निकष नाहीत ज्याद्वारे आपण एखाद्या जातीला जातीपेक्षा वेगळे करू शकतो. व्यापक भाषेत, एक जमात अशी व्याख्या केली जाते की "एक समुदाय ज्यामध्ये एक सामान्य भौगोलिक क्षेत्र व्यापलेला आहे आणि एक समान भाषा आणि संस्कृती आहे किंवा बेफिक व प्रथा आहेत" (थिओडर्सन, १ 69.:: 3 443). नदेल यांनी जमातीचे वर्णन केले की “भाषिक, सांस्कृतिक आणि राजकीय सीमा असलेला समाज” आहे. परंतु बर्‍याच आदिवासी संस्था आहेत ज्यात या शब्दाच्या सामान्य अर्थाने सरकार आणि केंद्रीकृत प्राधिकरणाचा अभाव आहे. त्याचप्रमाणे, एक जमात सांस्कृतिक एकरूपता देखील या युगात मायावी आहे.
जी.एस. घुर्ये, टी.बी. सारख्या विद्वान नाईक, एफ.जी. बेली आणि व्हॅरियर एल्विन यांनी धर्म, भौगोलिक पृथकीकरण, भाषा, आर्थिक मागासलेपणा आणि वंशाच्या जातींमध्ये फरक करण्यासाठी राजकीय संस्था यासारखे वेगवेगळे निकष वापरले आहेत.
धर्माच्या आधारे असे म्हटले जाते की आदिवासींचा धर्म हा मानववाद आहे आणि जातीव्यवस्था असणार्‍या लोकांचा हिंदू धर्म आहे. हट्टन (१ 63 6363) आणि बेली (१ 60 :०: २33) असा विश्वास आहे की आदिवासी हिंदू नाहीत तर ते imनिमिस्ट आहेत. अ‍ॅनिमिजमची मूलभूत वैशिष्ट्ये अशी मान्यता आहे की सर्व जीवशास्त्र आणि निर्जीव वस्तू कायमस्वरूपी किंवा तात्पुरते आत्म्यांद्वारे वस्ती करतात; सर्व क्रिया या आत्म्यांमुळे उद्भवतात; आत्मे मनुष्यांच्या जीवनावर अधिकार ठेवतात; पुरुषांना आत्म्याने वेढले जाऊ शकते; आणि त्यांच्यावर जादूचा परिणाम होऊ शकतो.
दुसरीकडे, धर्म, भक्ती, कर्म आणि पुनर्जन्म ही हिंदू धर्माची मुख्य वैशिष्ट्ये आहेत. हे म्हणणे चुकीचे ठरेल की हिनाडस, विशेषतः खालच्या जातीतील हिंदू, आत्मे आणि भुतांवर किंवा जादू व ताबा ठेवण्यात विश्वास ठेवत नाहीत.
तसेच, असे बरेच आदिवासी आहेत जे हिंदू देवी-देवतांची उपासना करतात, हिंदू सण-उत्सव साजरे करतात आणि हिंदू चालीरिती, परंपरा आणि विधी पाळतात. म्हणूनच Anनिनिझम आणि हिंदू धर्मात फरक करणे सोपे नाही. एल्विन (१ 194 33), रिस्ली (१ 190 ०8) आणि आहुजा (१ 65 )65) यांनीही हिंदू धर्म आणि Anनिनिझममधील फरक कृत्रिम आणि निरर्थक आहे असे म्हटले आहे. धर्म हा एकच निकष म्हणून टोळी व जातींमध्ये भेद करता येत नाही. घुरे, नाईक आणि बेली यांनीही हा निकष नाकारला आहे.
भौगोलिक वेगळ्या आधारावर असे म्हटले जाते की आदिवासी भौगोलिकदृष्ट्या डोंगराळ, पर्वत आणि जंगले या वेगळ्या प्रदेशात राहतात परंतु जातीचे हिंदू मैदानी प्रदेशात राहतात. त्यांच्या ‘सुसंस्कृत’ शेजार्‍यांशी अलगाव आणि दुर्लक्ष्य संपर्कांमुळे आदिवासी हिंदूंपेक्षा तुलनेने कमी सुसंस्कृत आहेत. जरी हे खरे आहे की एकेकाळी काही आदिवासी संवादाच्या साधनांपासून दूर राहत असत तरी अनेक जातीचे हिंदू देखील दुर्गम भागात राहतात तर अनेक आदिवासी मैदानी प्रदेशात राहत होते. या युगात कोणतेही गट अलगद राहात नाहीत. भौगोलिक अलगाव देखील, जातीपासून विभक्त वंशासाठी निकष म्हणून स्वीकारला जाऊ शकत नाही.
एक जमात आणि जाती यांच्यातील फरकासाठी भाषेचा निकष म्हणून वापरल्याने असे म्हटले जाते की प्रत्येक जमातीची स्वतःची भाषा असते परंतु जातीची नसते. परंतु त्यानंतर अशा जमाती आहेत ज्या त्यांच्या स्वत: च्या भाषा नसतात परंतु दक्षिण भारताप्रमाणेच मुख्य भारतीय भाषांपैकी एकाची बोली बोलतात. म्हणून, भाषेला देखील विशिष्टतेचा निकष म्हणून स्वीकारले जाऊ शकत नाही.
आर्थिक मागासलेपण देखील विशिष्टतेसाठी निकष नाही. आदिवासी मागास आणि आदिवासी असल्यास जातीचे हिंदूही तितकेच गरीब आहेत. दुसरीकडे आपल्याकडेही आर्थिकदृष्ट्या प्रगत आदिवासी जमाती आहेत. बेली (१ 60 :०:)) देखील ‘आर्थिक मागासलेपणा’ हा ‘आर्थिक संबंधाचा एक प्रकार’ न करता ‘जीवनशैली’ संदर्भित आहे हे समाजशास्त्रीयदृष्ट्या धारण करणे चुकीचे आहे असे मानून या निकषास नाकारते.
त्यांनी स्वत: ओरिसामधील ओरियस (जाती) पासूनचे कोंड (जमाती) वेगळे करण्यासाठी ‘आर्थिक रचना’ आणि ‘राजकीय-आर्थिक संस्था’ वापरली. बेली (१ 60 60०) यांनी रेषेच्या अखंडात दोन आदर्श ध्रुव म्हणून वंशाच्या दृष्टीने जातीचे स्थान विचारात घेण्यासाठी एक पद्धतशीर परस्परसंबंधित मॉडेल सादर केला. त्यांनी दोन घटकांवर लक्ष केंद्रित केले: जमिनीवर नियंत्रण आणि जमिनीच्या संसाधनांचा अधिकार.
आदिवासी आणि जाती या दोन्ही समाजात आपल्याला जमीन मालक आणि भूमिहीन लोक आढळतात जे त्यांच्या जमिनीच्या संसाधनांच्या वाटेसाठी जमीन मालकांवर अवलंबून असतात. परंतु 'विल-लेगेज प्रांत' (जाती वस्ती असलेल्या) आणि 'कुळांचा प्रदेश' (आदिवासींनी वसलेला) या आर्थिक संघटनेचे विश्लेषण केले असता त्यांना असे आढळले की एका खेड्यात आर्थिकदृष्ट्या विशिष्ट विभागातील-विभागीय जातींमध्ये विभागले गेले आहे तर एक कुळ आहे. प्रदेश देखील आर्थिकदृष्ट्या विशिष्ट गटांनी बनलेला आहे, परंतु हे श्रेणीबद्ध पद्धतीने व्यवस्था केलेले नाही; किंवा ते आर्थिकदृष्ट्या एकमेकांवर अवलंबून आहेत.
दुसर्‍या शब्दांत सांगायचे तर, आदिवासी समाजात लोकसंख्येच्या मोठ्या प्रमाणात जमिनीवर थेट प्रवेश असतो तर जातीवर आधारित समाजाच्या बाबतीत फार कमी लोक जमीन मालक असतात आणि मोठ्या संख्येने एखाद्या आधारावरुन जमीन मिळवण्याचा हक्क मिळवतात. नाते. बेली यांच्या म्हणण्यानुसार, एक जमात ‘सेगमेंटरी एकता’ वर आयोजित केली जाते, तर जाती ‘सेंद्रीय एकता’ वर आयोजित केली जाते.
पण बेली यांचे म्हणणे आहे की कुठल्याही टोळीकडून एखादी जाती थांबली आणि जात सुरू होते हे सांगणे कठीण आहे. भारतात अशी परिस्थिती आहे की स्वतंत्र समाज म्हणून अस्तित्त्वात असलेली कोणतीही जमात कदाचित स्वतंत्रपणे वेगळीच राजकीय सीमा ओलांडेल. आर्थिकदृष्ट्या देखील आदिवासींची अर्थव्यवस्था प्रादेशिक किंवा राष्ट्रीय अर्थव्यवस्थेपेक्षा वेगळी नाही. परंतु आम्ही काही समुदायांना आदिवासी मानत आहोत आणि त्यांना अनुसूचित जमातीच्या मान्यताप्राप्त यादीमध्ये समाविष्ट करतो.
एच. एन. बॅनर्जी यांनी १ 69. In मध्ये बाराभूमच्या कोरामध्ये आदिवासी-जातीच्या अखंडतेच्या विस्तृत पध्दतीवर काम केले. एन.के. बोस (१ 9 9)) यांनी असे मानले आहे की जाती जमातींकडे जातीच्या व्यवस्थेकडे खेचले जात आहे मुख्यत: जाती समाजातील कृषी आणि हस्तकला आधारित अर्थव्यवस्था. एम. ओरन्स (१ 65 6565) यांनी म्हटले आहे की हिंदूंच्या उच्च अर्थव्यवस्थेने जातीच्या पद्धतींचे अनुकरण करून आदिवासी जमातींकडे खेचले गेले, तर राजकीय ऐक्यवाढीच्या सैन्याने आदिवासींना हिंदू जातीय व्यवस्थेपासून दूर ढकलले. एल.पी. विद्यार्थी (जेसीएसएसआर री-पोर्ट, १ 197 2२:) 33) असे नमूद केले आहे की आदिवासी गट जातीव्यवस्थेला जोडण्यासाठी काम करत आहे आणि काही प्रकरणांमध्ये प्रत्यय म्हणूनही काम करत आहे.
मानववंशशास्त्रीय दृष्टिकोनातून, भारतातील आदिवासी हळूहळू जातिव्यवस्थेत विलीन होत असल्याचे दिसून येते. घुरे यांनी असे मत मांडले आहे की काही जमाती भाषा, अर्थव्यवस्था किंवा धर्मातील मैदानी भागातील हिंदू जातीपासून वेगळ्या नाहीत. मागासलेला हिंदू म्हणून तो त्यांच्याकडे दुर्लक्ष करतो. अशा प्रकारे असे म्हटले जाऊ शकते की जमाती आणि जाती एकाच प्रमाणात दोन टोके आहेत.
टोळी व जाती यांच्यात काय फरक आहे?
आदिवासी समाजात स्वतःची एक राजकीय संस्था असते या अर्थाने एक जमात एक अंतर्जात युनिट असते आणि एक राजकीय एकक असते.
जात ही एक विवादास्पद सामाजिक रचना आहे, ज्यामध्ये अंतःप्रेरित विभाग समान व्यवसाय पाळतील किंवा नसतील. विशिष्ट जमातींशी संवाद साधून जातीची रचना तयार केली गेली.
असे बरेच लोक आहेत ज्यांचा दावा आहे की उच्च जाती नेहमी उच्च जाती होती आणि आदिवासींशी कोणताही संवाद झाला नाही. त्यांना अनुसूचित जमातींशी संबंद्ध ठेवण्याची कल्पना आहे.
हे स्पष्ट करण्यासाठी मी माझ्या स्वतःच्या जीनोमचे उदाहरण देऊ. वाई-डीएनए किंवा पुरुष पूर्वजांचा समावेश असलेले बरेच अभ्यास आहेत; ज्यांनी निकाल सामायिक केले आहेत त्यांच्या कौटुंबिक इतिहासाचे तपशीलवार बरेच ब्लॉग आणि मंच आहेत. बदलासाठी मी महिला वंशासाठी डीएनए वापरणार आहे. भगवतत्व याव्यतिरिक्त स्त्री धर्म (श्री) वर आपण ज्या धर्मांचा अनुसरण करतो तो संप्रदायाचा असल्याने, आदिवासी आणि त्यांच्या प्रथा यांच्यातील संबंध जो विशेषत: मादी वंशाशी संबंधित आहे हे समजून घेण्यास मला उत्सुकता वाढली. येथे आहे:
माझ्या सबक्लेडचा संस्थापक-पूर्वज जवळजवळ अलीकडेच जगला. इ.स.पू. 2100 ते 785 बीसी दरम्यान. हा सबक्लेड मोठ्या क्लॅडचा एक भाग आहे जो उडिया सोरा जमातीचा सर्वात मोठा (30%) भाग आहे (उर्फ, सावरा, सोरा) आणि उडिया ब्राह्मणांपैकी 20% (वाचा: पांडा). पण सौरा आणि पांड्यांमध्ये काही अनुवांशिक प्रवाह होता? माझ्या निकालांच्या आधारे, मी म्हणेन की तिथे होते. परंतु यावर कोणताही समर्पित अभ्यास नसल्यामुळे, अद्याप दावा करणे शक्य नाही.
याव्यतिरिक्त, मी तामिळनाडूच्या एका याजक समुदायासह 15% ते 40% सामने कोठेही सामायिक करतो. पुन्हा, सौरास, पंड आणि या याजक समुदायामध्ये जनुक प्रवाह होता? मी असेन की तेथे आहे, परंतु पुन्हा, पुरावा अस्तित्वात नाही.
ओरिसामधील अन्य जाती संघटना खंडायत आणि गोप्स (सद्गोप्स) सह आहेत. या संघटनांना आश्चर्य वाटण्यासारखे नसले तरी, पुढील जमातींच्या सहवासातून एक मनोरंजक भाग येतो, ज्यांच्याशी मी क्लेड सामायिक करतो: -
Ang जुआंग्स (ओरिसामधील ऑस्ट्रियासियाटिक-मुंडा स्पीकर्स),
• डुंगरी-भिल्ल (राजस्थानमधील इंडो-आर्यन स्पीकर्स),
Ach लाचुंगपा (चीन-तिबेट भाषक, तिबेटच्या भूतिया जमातीचा भाग).
खाली असोसिएशन किरकोळ आहे, 5% ते 1% पर्यंत आहे:
• कातकरी-कठोडी (महाराष्ट्र-गुजरात-राजस्थानमधील इंडो-आर्यन स्पीकर्स),
• ठाकरे (महाराष्ट्र-गुजरात-राजस्थानमधील इंडो-आर्यन स्पीकर्स),
Hs अंध (महाराष्ट्र-आंध्रमधील इंडो-आर्यन स्पीकर्स)
• निहाली स्पीकर्स (भाषा वेगळ्या, महाराष्ट्र आणि मध्य भारतातील)
Ork कोर्कस (मध्य भारत (मध्य प्रदेश) मधील ऑस्ट्रियासियाटिक-उत्तर मुंडा स्पीकर्स)
• जेनु-कुरुबास (कर्नाटकमधील द्रविड भाषक)
याचा अर्थ असा की, माझ्या सबक्लेडचे संस्थापक-पूर्वज पूर्व २१०० ते इ.स.पू. 78 785 दरम्यान वंश निर्माण करण्यासाठी विभक्त होण्यापूर्वी, ती एका मोठ्या गटातून आली ज्याचे सदस्य वरील जमातींमध्ये सुमारे २२,००० वर्षांपूर्वी पसरलेले होते (पॅलेओलिथिक कूळ रचना कालावधीत) . किंवा, सौरा, जुआंग्स आणि भिल्सचे काही सदस्य वरील जमातींचे सदस्य बनले, शक्यतो इ.स.पू.
2 कारणांमुळे हे रोचक आहे. एक, सामान्य भौगोलिक प्रदेशात राहूनही इतर आदिवासींशी, मुख्य लोकांशीही संबंध नाही. दोन, विशिष्ट जमातींमधील परस्परसंवादामुळे त्यांचे धार्मिक विश्वास निर्माण झाले आणि जातींच्या सामाजिक-सांस्कृतिक रचनेत हातभार लागला. या परिस्थितीत धार्मिक श्रद्धा कशी निर्माण झाली हा सर्वात मनोरंजक भाग आहे.
सर्व वर्तमान जमाती वेगवेगळ्या जुन्या जमातींचे सदस्य घेऊन संयुक्त आहेत. सर्व सद्य जाती संरचना विवादास्पद आहेत, सध्याच्या आणि जुन्या आदिवासी संरचनांमधून तयार केल्या आहेत. लोकांची हालचाल मनाला त्रास देणारी असू शकते. आंध्रात सवरा कपस झाला. बहुधा सवरा कापूस हा सवर्स (सौरस) याजक गट होता. त्यामुळे सवरा असोसिएशन अजिबात आश्चर्य वाटले नाही. *
• * अनेकदा युद्धे लढली जातात तेव्हा विजयासाठी तांत्रिक संस्कार केले जात असत. ज्यांनी हे संस्कार केले ते सैनिक / राज्यकर्ते अशाच कुळातील होते. त्यांनी त्यांच्या सैनिकांच्या (कुळातील लोकांच्या) विजयासाठी वडिलोपार्जित दैवतांची पूजा केली. एक शेतकरी-सैनिक-याजक म्हणून काम करणारी व्यक्ती जुन्या सामाजिक संरचनांमध्ये एक सामान्य गोष्ट नव्हती, परंतु अशा संरचना 8 व्या शतकानंतर किंवा नाहीसे झाल्या.
दक्षिण-मुंडा, प्रोटो-मुंडाची एक भाषिक शाखा असल्याने खारिया-जुआंगमध्ये शाखा आहेत; आणि कोरापूत-मुंडाची शाखा एका सावरा गटात झाली, जुआंगची संगती देखील आश्चर्यकारक नव्हती. याचा अर्थ, जुआंग्स आणि सवारांचा एक भाग सामान्य भाषिक पूर्वजांना सामायिक करतो.
ऑस्ट्रेलियन भाषिक (मुंडा भाषा स्पीकर्स) आणि इंडो-आर्यन स्पीकर्स (भिल्स प्रमाणे) यांच्यात होणाraction्या संवादातून द्रविड भाषक उद्भवू शकल्याचा फार पूर्वीपासून संशय होता. द्रविड भाषिकांमध्येही एएसआयचे प्रमाण जास्त आहे.
इंडो-आर्यन भिल्ल हा उप-जमातींचा एक विशाल गट आहे. दुर्दैवाने, या उप-जमातींपैकी कोणत्याही, ऑस्ट्रेलियाटिक भाषिक जमातींना सोडले जाऊ नये, त्यांच्या वंशवंशाकडे फारसे लक्ष वेधले गेले नाही. संथाली धर्माच्या किंवा मुंडा भाषिकांच्या प्रथांवर टीका केली जाते आणि सामाजिक उपेक्षितता किंवा सेन्सॉरशिपपासून बचाव करण्यासाठी ते इतर धर्मात रूपांतरित करतात तेव्हा हे आणखी वाईट आहे.
तथापि, हे स्पष्ट आहे की सावरस (मुंडा स्पीकर्स) आणि भिल्ल (इंडो-आर्यन स्पीकर्स) यांच्यात काहीतरी घडले ज्यामुळे त्यांच्या स्वत: च्या आदिवासींमध्ये अंतर्बाह्य रचना घडल्या ज्याचा परिणाम नंतर मध्य, पूर्व आणि जातीच्या जातींच्या रचनेवर परिणाम झाला. दक्षिण भारत. जे झाले ते स्पष्ट झाले नाही.
आतापर्यंत फक्त ज्ञात माहिती अशी आहे की सावरांचा एक विभाग नरसिम्हाचे उपासक झाला; आणि ते म्हणजे जगन्नाथाची मुळात सावरांनी पूजा केली. संवादाकडे लक्ष वेधण्यासाठी काही पुराणकथा अस्तित्त्वात आहेत. परंतु आवश्यक माहिती देऊ नका. इंद्राद्युम्ना आणि त्याचे पुरुष इंडो-आर्यन भिल होते ज्यांनी ऑस्ट्रियासियटिक सावरांवर विजय मिळविला होता आणि त्यांच्या (सावरा) स्त्रियांना त्यांच्या (सवारा) संस्कृतीसह त्यांच्या पटात सामावून घेतले होते?
वराह हेदेखील ऑस्ट्रियासॅटिक भाषिकांचे खूप कुलदेवता आहे; ज्याप्रमाणे हायाग्रीव स्टेपे लोकांचे टोटेमिक आहे. परंतु या देवत्व मोठ्या धर्मात शोषण्याविषयी थोडी माहिती उपलब्ध आहे.
सर्वात आश्चर्यकारक संघटना म्हणजे लाचुंगपा. तिब्बती बौद्ध धर्माचे अनुयायी यामध्ये कसे सापडले? सबक्लेड तयार करणे अलीकडील असल्याने (अंदाजे फक्त 4000 ते 1200 वायपीपी), काही वर्षांपासून भूटिया जमातीचे आकलन करण्याचा प्रयत्न केला आहे; लाचुंगपास हे सिक्किममध्ये स्थायिक झालेले तिबेटी भूतिया आहेत.
वर उल्लेखलेल्या जमातींमधील परस्परसंवादाचा कोणताही ऐतिहासिक पुरावा नसल्यामुळे हे कार्य खूपच कठोर आहे. तेथे गहाळ अंतर आहेत कारण सध्याच्या काळात कोणतेही लीचावी नाहीत. ते गेले होते का? लिचावी जमातीचे सदस्य भिल्ल व इतर इंडो-आर्य भाषिक जमातींमध्ये पसरले होते का?
अनेक हरवलेल्या अंतराच्या परिस्थितीत ठिपके जोडण्याच्या अत्यंत नम्र प्रयत्नातून, विचार करायला आवडेल (सध्या) तांत्रिकता, मॅनिकिझम, श्रमणवाद आणि विविध इराणियन विश्वास प्रणालीचे अनुसरण करणारे सदस्य, इराणमधील एका प्रदेशातून तिबेट आणि नेपाळमध्ये गेले. या लोकांचा मेसोपोटेमियन संस्कृतींचा प्रभाव असावा. ते काश्मीरमध्येही पसरले, जिथे त्यांनी काश्मिरी जमात तयार केली (आणि तेथेच स्थायिक झाली). या गटाचे काही सदस्य बौद्ध झाले (बौद्ध बौद्ध धर्माच्या स्थापनेपूर्वी बुद्ध श्रमण होते म्हणून, लिचाव्यांचा श्रमण / जैन दुवा आश्चर्यकारक नाही) आणि ते (लच्छुंगप म्हणून) पूर्व भारतात (म्हणजे. अलिकडच्या काळात सिक्कीममध्ये गेले) आणि तेथे स्थायिक). परंतु किमान २00०० वर्षांपूर्वी त्याच गटाच्या काही सदस्यांनी यापूर्वी वेगळं काम केलं होतं आणि पूर्व भारत (ओरिसा) मधील ऑस्ट्रोस्टियाटिक भाषिकांशी संवाद साधला आणि तिथे जातीय संरचना उभ्या केल्या. या जाती अगदी याजकगटाचे एक भाग बनले, ज्यांचे सांस्कृतिक आणि धार्मिक प्रभाव वास्तविकपणे आदिवासींच्या संवादातून उद्भवले. अशाच पद्धतीने, काही सदस्य मध्य भारत आणि पश्चिम भारतात गेले आणि नंतर त्यांना राजांची मुले झाली (राज पुट्स) तथाकथित उच्च जातीचा समूह बनला.
समाजशास्त्रज्ञांनी मध्ययुगीन आणि अलीकडील काळासाठी संक्रातीकरण आणि ब्राह्मणीकरण हा शब्द वापरला आहे. या प्रकरणात, संवाद जुना असल्याचे दिसते. जर सर्व पौराणिक आणि इतिहासिक वर्णनांचा हिशोब केला जाऊ शकतो, तर आम्ही एक तथ्य म्हणून विचार करू शकतो की दैत्य / दानव म्हणून सवर्ण लोक डॅन (इस्त्रायली) आणि टुआथा डे डॅनॅन (आयरिश) च्या जनजातीसमवेत एक सामान्य खोल वंश आहेत. यापैकी काही अनुसूचित जमातीमधील पूर्वजांच्या एएनआय मार्करचे स्पष्टीकरण देऊ शकते; आणि नंतर त्यांनी जनुकांच्या प्रवाहाचा प्रतिकार केला आणि म्हणूनच एएनआयच्या नंतरच्या थरांचा अभाव आहे जे उच्च जाती आहेत. तथापि, यामुळे मोठ्या प्रमाणावर अटक होण्याचा धोका आहे आणि या परिस्थितीवर समर्पित अभ्यास होईपर्यंत कोणीही निश्चितपणे काहीही सांगू शकत नाही. एक बाजूला - या संपूर्ण परिस्थितीत, धार्मिक विश्वासातील समानता (डेव्हिड स्टारसह सुदर्शन चक्र सारख्या तांत्रिक आकार, इराणमधील नरसिंह आणि मान-सिंहाच्या पंथांमधील समानता इ. आणि इतरत्र) खरोखर विचित्र आहे. सध्याच्या धर्मामध्ये त्यांचे संक्रमण असूनही या विश्वासात किती जुनी आहेत असा प्रश्न कोणत्या विचारतात? असो…
एकंदरीत, हे स्पष्ट आहे की इंडो-आर्यन भाषक उच्च जातीचे नसून (त्याऐवजी भिन्न किंवा विविध धार्मिक आणि सांस्कृतिक श्रद्धा असलेल्या आदिवासी), ऑस्ट्रोस्टियाटिक भाषिकांशी संवाद साधला आणि एकतर त्यांना पराभूत केले (काही प्रदेशात) किंवा समान म्हणून त्यांच्यात विलीन केले (काहींमध्ये) ओरिसा जगन्नाथ मंदिरातील आख्यायिका म्हणून प्रदेश), त्यांच्या स्त्रिया आणि प्रभाव शोषून घेतात (सर्व प्रदेशात).
A व्या शतकात अचानक एएए (पूर्वज ralस्ट्रो एशियाटिक) स्पीकर्स यांच्यात ही सुसंवाद साधला गेला होता, ज्यामध्ये उच्च-जातींनी धर्मशास्त्र लागू करण्यास सुरुवात केली आणि धर्मशास्त्राच्या लादण्याशी जुळवून घेतले: आर्य आक्रमण सिद्धांत चुकीचे असल्यास तिथे इंडो- भारतात युरोपियन भाषा?
आज, लोक जमाती, आदिवासी वस्त्या, विविध उदयोन्मुख व्यवसाय असलेले जनपद, वेगवेगळ्या प्रदेशातील या प्रत्येक जमातीमधील परस्पर संवाद, विविध प्रकारच्या जाती-जमाती, मर्यादित व्यवसाय असलेली साधी ग्रामीण अर्थव्यवस्था, व्यवसायांमध्ये लोकांची हालचाल किंवा सहजपणे कल्पना करू शकत नाहीत. आदिवासींच्या संरचनांपासून जात संरचनांमध्ये अखंडता.
टोळी व जाती यांच्यात काय फरक आहे?
कुळात वंशामध्ये तसेच जातीमध्येही विवाह करण्यास मनाई आहे. दोघेही सामान्यत: गटाबाहेरील लग्नाचा निषेध करतात. वाहतूक आणि दळणवळणाच्या माध्यमांच्या आधुनिक विकासामुळे विविध जमातीतील सदस्यांमधील संपर्क वाढला आहे आणि दोघांमध्ये अंतर्बाह्यतेचे कायदे कमजोर झाले आहेत. दोघांमध्ये लक्षणीय साम्य दिसून येते, परंतु पुढील बाबतीत देखील ते भिन्न आहेत:
१. रिसलेच्या म्हणण्यानुसार, आदिवासींमध्ये अंतःस्रावाचे अधिवेशन काटेकोरपणे लागू केले जात नाही तर जातीमध्ये असे आहे.
परंतु रिस्लीचे हे मत सार्वत्रिकदृष्ट्या खरे दिसत नाही कारण काही जमातींमध्ये अंतःस्रावाचा कायदा अत्यंत कठोरपणाने लागू केला गेला आहे.
२. मॅक्स वेबर ‘सामाजिक रचना’ मध्ये लिहितात की जेव्हा एखादी भारतीय जमात आपले प्रादेशिक महत्त्व गमावते तेव्हा ती भारतीय जातीचे रूप धारण करते. अशा प्रकारे, जमात एक स्थानिक गट आहे तर जाती एक सामाजिक गट आहे.
Hindu. प्राचीन हिंदू समाजात, व्यवसाय आणि व्यवसायांच्या आधारे कामगार विभागण्याच्या उद्देशाने जातीची उत्पत्ती झाली. एक विशिष्ट भौगोलिक क्षेत्र असलेल्या लोकसंख्येच्या समाजातील भावनांच्या उत्क्रांतीमुळे ही जमात आली.
Dr.. डॉ. एन. मध्य प्रदेशातील ज्या जमातींना हिंदू आणि क्षत्रिय आदिवासी म्हटले जाते ते हिंदू देवतांपेक्षा स्वतःच्या ‘बोंगा’ सह परिचित आहेत.
Max. मॅक्स वेबरच्या मते, सर्व लोकांची स्थिती जातीमध्ये एकसारखीच असते, तर वंशाच्या स्थितीत व श्रेणीत बरेच फरक आहे. मॅक्स वेबरचे हे मत सर्व जातींना लागू नाही. रँक आणि स्थितीमधील फरक बर्‍याच जातींमध्ये आढळू शकतो.
The. वंशाच्या तुलनेत जातीमध्ये दर्जा व दर्जा यामधील फरक जास्त आहे.
Caste. जाती कधीही राजकीय संघटना नसते तर जमात एक राजकीय संघटना असते.
V. जातींच्या कुळांची नावे वशिष्ठ, विश्वामित्र, भारद्वाज, कश्यप इत्यादी संत किंवा गूढ संतांकडून घेतली जातात, उदाहरणार्थ, म्हैसूरच्या कोमती जमातीतील कुळ टोटेमवर आधारित आहेत. सर्व प्रकारचे फळ, भाजीपाला, मसाले, अन्नधान्य इत्यादींच्या नावावरुन थर्स्टन यांनी 'दक्षिण भारताच्या जाती व जमाती' या यादीमध्ये म्हटले आहे की प्राणी व भाजीपाला जगातील कोणतेही नाव आधार म्हणून वापरले जाऊ शकत नाही. टोटेम नावासाठी.
The. जातींमध्ये, लोक सामान्यपणे त्यांचे निश्चित व्यवसाय करतात कारण कार्ये जाती व्यवस्थेच्या अंतर्गत विभागली जातात. जमातीमध्ये, लोक ज्या व्यवसायात आवडेल त्या गोष्टींमध्ये ते त्यांच्या इच्छेनुसार वागू शकतात कारण त्यांच्यात आणि व्यवसायांमध्ये कोणताही निश्चित संबंध नाही.
वास्तविक, आता आदिवासी हळूहळू जातीमध्ये रुपांतरित होत आहेत. रिस्लीने या परिवर्तनात चार प्रक्रियेचा उल्लेख केला आहे.
1. एखाद्याची वंशावळ बदलून
२. कोणत्याही हिंदू धर्माच्या तत्त्वांचा स्वीकार करून
Hindu. हिंदू धर्मात सामील होणे
Hindu. हिंदूंचे नाव न बदलता संबंध ठेवून.
डी.एन.मजुमदार यांच्या म्हणण्यानुसार एक जमात हिंदु समाजात जातीचे नाव व नाव घेऊन प्रवेश करू शकते.
या बदलांमुळे टोळी व जाती यांच्यातील फरक सतत कमी होत आहे.
१. अनुसूचित जमाती कोण आहेत?
राष्ट्रीय अनुसूचित जमाती आयोगाच्या म्हणण्यानुसार भारतात 700 पेक्षा जास्त अनुसूचित जमाती आहेत.
ब्रिटिश काळाच्या कायद्यातून अस्तित्त्वात असलेल्या अनुसूचित जातींच्या व्याख्याप्रमाणेच “अनुसूचित जमाती” ची व्याख्या १ 31 .१ च्या जनगणनेपासून कायम ठेवण्यात आली आहे.
राष्ट्रीय अनुसूचित जमाती आयोगाचे स्पष्टीकरणः
आदिमपणा, भौगोलिक अलगाव, लज्जा आणि सामाजिक, शैक्षणिक आणि आर्थिक मागासलेपण हे या कारणांमुळे आपल्या देशातील अनुसूचित जमातीच्या समुदायाला इतर समुदायांपेक्षा वेगळे ठरवते.
पुढे, आदिवासी कार्य मंत्रालय देशभरातील १ states राज्ये आणि केंद्रशासित प्रदेशांमधील V 75 आदिवासींची यादी विशेषतः संवेदनशील आदिवासी गटांच्या वर्गीकरणात येते. मंत्रालय पीव्हीटीजींच्या संरक्षणासाठी विशिष्ट कल्याणकारी उपक्रम राबविते, राज्यांनी केलेल्या शिफारशींच्या आधारे, जे सर्व अनुसूचित जमातीपुरता विस्तारित नाहीत.
२. अनुसूचित जमातीच्या संरक्षणासाठी कोणते कायदे तयार केले गेले?
अनुसूचित जाती जमाती सदस्यांना दिले जाणारे हक्क व संरक्षण बहुतेक वेळा अनुसूचित जमातीच्या सदस्यांपर्यंत वाढविण्यात आले आहे.
अनुच्छेद 2 34२ अनुसूचित जमातीच्या वर्गीकरणांतर्गत येणा specific्या विशिष्ट प्रदेशांतील त्या समुदायांना सूचित करण्याचे अधिकार राष्ट्रपतींना देते.
कलम १,, १ under अन्वये मूलभूत अधिकार आणि जाती, लिंग, वंश, धर्म, किंवा जन्मस्थळाच्या आधारे भेदभाव नसल्याचे आश्वासन देणारी इतर तरतुदी खालीलप्रमाणे आहेत.
अनुच्छेद 46 अनुसूचित जमातीच्या हिताच्या कल्याण आणि संवर्धनासाठी कार्य करण्यासाठी आणि त्यांच्या हितांचे रक्षण करण्यासाठी पावले उचलण्याचे निर्देश देते.
याव्यतिरिक्त, लेख २33 डी, २33 टी, 3030० आणि 2 33२ मध्ये अनुसूचित जाती व जमाती या दोन्ही जागा पंचायत, नगरपालिका, राज्य विधानसभा आणि लोकसभेत अनुसूचित जाती व अनुसूचित जमातींसाठी राखीव ठेवण्याचे आश्वासन दिले आहे.
अनुच्छेद 8 338 अ मध्ये अनुसूचित जमातींसाठी राष्ट्रीय आयोग तयार करण्याचे निर्देश देण्यात आले आहेत.
घटनेअंतर्गत अधिकारांशिवाय अनुसूचित जाती व जमाती (अत्याचार प्रतिबंधक कायदा) अनुसूचित जमातीचे संरक्षणदेखील करतात.
अनुच्छेद १44 मध्ये अनुसूचित जाती आणि मागासवर्गीय किंवा इतर कोणत्याही कामाचे काम असलेले छत्तीसगड, झारखंड, मध्य प्रदेश आणि ओरिसा राज्यातील आदिवासी कल्याण प्रभारी मंत्री म्हणून नेमणूक करण्याची तरतूद आहे.
घटनेच्या पाचव्या अनुसूचीमध्ये अनुसूचित क्षेत्रांच्या प्रशासनाच्या तरतुदींची रूपरेषा आहे. यामध्ये अनुसूचित जमाती असणार्‍या परंतु अनुसूचित क्षेत्राशिवाय राज्यातील आदिवासी जमातींचे तीन-चतुर्थांश प्रतिनिधीत्व असलेल्या आदिवासी सल्लागार समितीच्या स्थापनेचे आश्वासन देण्यात आले आहे. जमातींच्या कल्याण आणि प्रगती या विषयांवर सल्ला देण्याचे काम कौन्सिलच्या कर्तव्यात समाविष्ट आहे.
घटनेच्या सहाव्या वेळापत्रकात आदिवासी विभागांच्या प्रशासनासाठी तरतुदी आहेत, परंतु आसाम, मेघालय, त्रिपुरा आणि मिझोरम या राज्यांमध्येही या तरतुदी आहेत.
एससी / एसटी अ‍ॅट्रॉसिटी कायद्यांतर्गत अनुसूचित जमातींनाही त्यांच्या कक्षेत आणले जाते.
घटनात्मक संरक्षणाव्यतिरिक्त, अनुसूचित जमातींना कायद्यानुसार वनक्षेत्र संरक्षणासह त्यांचे भौगोलिक हितसंबंधांचे रक्षण करण्याचे इतर संरक्षणाचे आश्वासन देखील देण्यात आले आहे.
अनुसूचित जमाती व इतर पारंपारिक वनवासी (वन हक्कांची ओळख) कायदा 2006 अंमलात आणून वनक्षेत्रातील आदिवासींच्या वैयक्तिक व समुदायाच्या हक्काची हमी व संरक्षण मिळावे. हे त्यांना विस्थापित झाल्यास आणि पुनर्वसन झाल्यास मुक्त आणि पूर्वीची माहिती देण्यास परवानगी देण्याचे हमी देखील देते.
तथापि, आदिवासींच्या परिस्थितीचा अभ्यास करण्यासाठी आणि त्यांच्या उन्नतीसाठी धोरणात्मक पुढाकार सुचविण्यासाठी २०१ in मध्ये गठित झालेल्या 'एक्सएक्सटा कमिटी'ने अहवाल दिला की, सरकार घटनात्मक संरक्षणाची नाकेबंदी करते आणि आदिवासींचे शोषण ग्रामीण भागात किंवा संभाव्य अनुसूचित भागाला' शहरी भाग 'म्हणून देऊन त्यांना संरक्षणाच्या दालनापासून दूर ठेवण्यासाठी.
Xaxa समिती अहवाल जोडते की:
१. सरकार “सार्वजनिक उद्देशाने” जंगल किंवा आदिवासींची जमीन ताब्यात घेते परंतु नंतर ती डागडु दराने खासगी कंपन्यांना हस्तांतरित करते.
२. सरकार जमीन ताब्यात घेऊन कंपन्यांशी सामंजस्य करार करतो आणि सरकारी अधिकारी आदिवासींच्या भूमीचे “डीलर आणि वाटाघाटी” करतात, “राज्याचे तटस्थता” ही संकल्पना विसरतात आणि आदिवासींच्या अधिकाराचे सक्रियपणे उल्लंघन करतात.
Land. भूसंपत्ती आणि कल्याणकारी कायद्याच्या या उल्लंघनांचा निषेध करणार्‍यांना अटक केली जाते आणि परिणामी हा कायदा आधीच अल्पसंख्याकांवर अत्याचार करण्यास विकृत होतो.
No comments:
Post a Comment